Bödefeld ~ Sauerland

Terwijl de coronacijfers in België schrikbarend stijgen besluiten Carine en ik om er toch even tussenuit te gaan; het wordt Bödefeld in het Sauerland. Niet te ver weg. Wanneer de grenzen opnieuw dicht zouden gaan staan we binnen drie uur thuis.

Bödefeld: een pittoresk dorpje met zo’n 1100 inwoners, niet meer dan een speldenknop ten  midden van min of meer vlakke weidegronden op de noordflank van de dichtbeboste bergrug Hunau.

Wanneer we arriveren in pension Hunaustuben, een gezellig familiehotel, worden we vriendelijk ontvangen door Steven, de Nederlandse eigenaar.

Onder het genot van een kopje koffie (aangeboden door het huis), worden ons de hygiëne maatregelingen omwille het coronavirus uitgelegd. Deze zijn simpel maar duidelijk: Iedereen heeft zijn eigen tafel tijdens het verblijf en verplaatsingen binnen het hotel, waar je overal desinfectiemateriaal vindt,  dienen te gebeuren met mondmasker.

Dan is het tijd om de koffers uit te pakken en een korte wandeling door het dorp te maken.

Na een aperitiefje op het terras is het tijd om aan tafel te gaan, wat een positieve verrassing!

De volgende ochtend schijnt het zonnetje: perfect weer om een mooie wandeling te maken maar eerst een ontbijt. Ook nu weer een aangename verrassing; geen ontbijtbuffet vanwege corona maar desondanks ontbreekt het aan niets.

Tijd om de wandelschoenen aan te doen en te vertrekken!

Op dag drie laat het zonnetje ons in de steek en we besluiten om met de auto  de omgeving te gaan verkennen. Als eerste staat Winterberg op het programma. Echter kon dit stadje ons niet bekoren en we rijden richting noorden naar de Diemelsee.  

Dit stuwmeer is ontstaan door de stuwdam, gebouwd in de periode 1912 tot 1924 in de Diemel.

Gelukkig is het weer wat opgeklaard, zo dat we ’s avonds nog heerlijk kunnen genieten van een glaasje wijn op het terras.

Ook vanavond weet Willemein ons weer te verrassen met een overheerlijk varkenshaasje.

Onze laatste dag van deze korte uitstap wordt shopping-day. Via de “autobahn” gaat het richting Aken.

Na een halve dag winkelen wordt het tijd dat we onze inwendige mens weer wat aansterken, we stoppen in Kanne bij De Sjötter, waar ex-collega Danny een horecagelegenheid uitbaat.

Het terras zit tjokvol, goed voor Danny; jammer voor ons. Hij heeft weinig tijd om eens even lekker bij te kletsen.

Carine gaat voor de spaghetti Bolognese en mijn keuze is gevallen op zuurvlees met friet. Beide gerechten voldoen ruim aan onze verwachtingen.

Daarna gaat het huiswaarts en blikken we tevreden terug op deze korte vakantie.