Wanneer ik op 8 maart 2020 om 02:30 thuis kom van de wedstrijd Genk-Oostende en de sleutel uit het contact haal kon ik me niet voorstellen dat dit de laatste keer zou zijn voor een periode die meer dan anderhalf jaar zou duren.
Wanneer op 18 maart België in Lockdown gaat valt het dagelijkse leven stil. Het is alsof iemand aan de noodrem van de rollercoaster des levens heeft getrokken waardoor alles abrupt tot stilstand komt.
Niet wetende wat er op me af gaat komen ben ik stiekem in mijn nopjes, eens even niet werken.
Maar al gauw slaat de verveling toe en ik besluit om een complete karperuitrusting via internet te bestellen. Op 5 mei is het zover: we mogen weer gaan vissen. Genietend van de voorjaarszon breng ik menig uur aan de waterkant door en kan ik ook enkele mooie karpers landen.

In de derde week van juli besluit ik om alternatief werk te gaan doen: een pendeldienst tussen Virga Jesse en Salvador, twee ziekenhuizen in Hasselt. Een periode die toch meer als een jaar zou gaan duren.

Voor een touringcarchauffeur is een ritje van amper 3 kilometer, en dat zo’n 40x/dag zo deprimerend dat het geen 5 dagen vol te houden is. Gelukkig kan ik met mijn werkgever een deal sluiten: 3 dagen per week en de overige dagen een aanvullende uitkering die in de volksmond algauw coronadop wordt genoemd.
Zo heb ik toch nog tijd om te vissen. Door de pandemie wordt Carine op 4/5 gezet waardoor ze op vrijdagen thuis is. Lange weekenden liggen in het voorruitzicht.
Wanneer eind september de reeds aangekondigde versoepelingen worden teruggedraaid en een tweede golf onafwendbaar wordt, wordt het voor ons ook duidelijk dat er geen tweede rondreis Thailand of een tweede “Gambia experience” in zal zitten. Niet wetende hoelang het zal gaan duren vooraleer we weer op vakantie kunnen gaan hakken we de knoop door en kopen we een chalet.

De derde week van juni verschijnt er eindelijk een lichtpuntje aan het einde van de tunnel: De vaccins blijken effectief en de verstrengingen worden in hoog tempo van tafel geveegd. Er komen wat meer ritopdrachten binnen en gelukkig kan ik, samen met andere collega’s weer aan de slag. Vandaag was het even wennen: Route voorbereid…? Koffer inpakken, zit alles in mijn toilettas…? Morgen vertrek ik voor mijn eerste internationale rit na de Lock down: het wordt Tsjechië.
